Αντίσταση...το μόνο "συμβόλαιο" από το οποίο δε θα βγει χαμένος ο λαός

Η πρόσφατη επιδημική κρίση και η διαχείρισή της απέδειξαν για μια ακόμη φορά πως ο καπιταλισμός έχει ξεπεράσει προ πολλού τα ιστορικά του όρια και τον προοδευτικό του χαρακτήρα, φέρνοντας στο νου μας τα επίκαιρα λόγια του Αντόνιο Γκράμσι: "Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Ζούμε στην εποχή των τεράτων". Παράλληλα, εξελίσσεται μια οργανωμένη προσπάθεια χειραγώγησης των ευρύτερων λαϊκών μαζών με στόχο την ολοένα και μεγαλύτερη εξοικίωσή τους με τη βαρβαρότητα, τη φτώχεια, την ανέχεια, την εξαθλίωση κλπ ως μια "φυσική" κατάσταση (ή ακόμη χειρότερα ως "φυσική" επιλογή), αναδεικνύοντας μεταξύ άλλων και την ταξική διάσταση της επιστήμης, η οποία σύμφωνα με τον Λένιν ποτέ δε μπορεί να είναι "αμερόληπτη" στο πλαίσιο μιας ταξικής κοινωνίας. Από τη μια πλευρά, οι γιατροί και το υγειονομικό προσωπικό της χώρας (οι "μαχητές της πρώτης γραμμής" σύμφωνα με την κυβέρνηση) καταγγέλλουν τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, υλικά και εξοπλισμό στα δημόσια νοσοκομεία, κινητοποιούνται και απαιτούν άμεσες και δραστικές λύσεις για την προστασία και ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας. Από την άλλη όμως, κάποιοι άλλοι επιστήμονες υποβαθμίζουν τα προβλήματα και τις ελλείψεις, εξιδανικεύουν την κατάσταση, εκθειάζουν το "ελληνικό θαύμα" και κάνουν διθυραμβικά σχόλια στον τύπο για τη μοναδικότητα της "ελληνικής περίπτωσης". Όπως είναι αναμενόμενο, οι πρώτοι έρχονται αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ και εγκαλούνται ως "αντικοινωνικοί", ενώ οι δεύτεροι αναγορεύονται σε πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς. 

Άλλοι επιστήμονες, στην προσπάθεια τους να βγάλουν λάδι τη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα, αναπαράγουν αυθαίρετες γενικεύσεις και ανυπόστατες θεωρίες σχετικά με τις "προτιμήσεις" του κορονοϊού. Έτσι, σε μια εποχή όπου οι νέες τεχνολογίες αναπτύσσονται διακρώς, το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται κατακόρυφα και η συνολική θνησιμότητα βαίνει συνεχώς μειούμενη σε παγκόσμιο επίπεδο, βελτιώνοντας τους υλικούς όρους της ανθρώπινης διαβίωσης, κάποιοι και με αφορμή τον κορονοϊό επιχειρούν να επαναφέρουν "ξαναζεσταμένες" νεο-μαλθουσιανές προσεγγίσεις. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι δηλώσεις Μπολσονάρο περί "φυσικής" ανοσίας των φτωχών και εξαθλιωμένων Βραζιλιάνων στον ιό, το έντονο "φλερτ" του Τραμπ με την άμεση διακοπή των έκτακτων μέτρων για την αντιμετώπιση του κορονοϊού με στόχο τη μείωση των απωλειών της αμερικανικής οικονομίας και η αποδοχή και υιοθέτηση από το επιτελείο Τζόνσον της λεγόμενης θεωρίας της "ανοσίας της αγέλης". Καθόλου τυχαία δεν είναι και η προσπάθεια αποδοχής του μυθεύματος πως οι πιο ηλικιωμένοι και τα άτομα με χρόνια υποκείμενα νοσήματα είναι εξ ορισμού ευάλωτοι και πολίτες δεύτερης κατηγορίας, πως οι γιατροί είναι "φυσικό" ελλείψει αναγκαίων υλικών και εξοπλισμού να επιλέγουν ποιος ασθενής θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Επιπλέον, κανονικότητα για το λαό δεν πρέπει να αποτελεί σε καμία περίπτωση η εικόνα των εκατοντάδων εγκαταλελειμμένων και νεκρών ηλικιωμένων σε οίκους ευγηρίας και άλλα ιδρύματα σε Ιταλία, Ισπανιά και Γαλλία, ούτε η εικόνα των ομαδικών τάφων ανθρώπων που πέθαναν από κορονοϊό στη Νέα Υόρκη και παρέμεναν στα αζήτητα και οι ουρές χιλιάδεων ανθρώπων στο Σαν Αντόνιο έξω από "Τράπεζα Φαγητού" για ένα πιάτο φαΐ. 

Την ίδια στιγμή, στοιχεία από έρευνες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας εμφανίζουν τις εργατικές-λαϊκές συνοικίες της Μαδρίτης και της Νέας Υόρκης ως τις άμεσα πληττόμενες από τον κορονοϊό, ενώ άλλα στοιχεία από διάφορες αμερικανικές πολιτείες καταδεικνύουν πως οι φτωχοί Αφροαμερικάνοι απαρτίζουν μακράν το μεγαλύτερο μέρος των θυμάτων από κορονοϊό και μάλιστα σε πολιτείες όπου πληθυσμιακά αποτελούν μειοψηφία. 

(συνεχίζεται...)